Powiedziałbym zwięźle, że jest to sposób poznawania świata na podstawie uczciwej oceny „dowodów rzeczowych” (obserwacji świata) przy zastosowaniu racjonalnego rozumowania i zdrowego sceptycyzmu (według obiektywnych kryteriów racjonalności, niezależnych od naszego widzimisię i myślenia życzeniowego). Dla matematyki zrobiłbym wyjątek. Matematyka nie zajmuje się faktami i obserwacjami, ale ścisłym rozumowaniem jako takim i w tym sensie stanowi niezbędne narzędzie nauk empirycznych. Ogólnie rzecz biorąc „metoda naukowa” działa tak:

Hipotezy H1, H2, … Hn opisują możliwe konkurencyjne modele świata. Porównując przewidywania tych modeli z obserwacjami świata rzeczywistego staramy się wskazać hipotezę, która przy obecnym stanie naszej wiedzy jest opisem najbardziej godnym zaufania (najlepiej pasuje do aktualnych obserwacji i spójnie łączy się z innymi hipotezami uznanymi za optymalne, tworząc elegancką teorię). Jeśli jednoznaczny wybór jest niemożliwy (kilka hipotez daje przewidywania zgodne z obserwacjami, że trudno je zdecydowanie wykluczyć), projektujemy nowe obserwacje (eksperymenty rozstrzygające) w celu sfalsyfikowania części hipotez konkurencyjnych. Jeśli wszystko nam się sfalsyfikowało (żadna hipoteza nie pasuje do obserwacji), burzymy część naszego domku z kart i budujemy go od nowa, formułując całkiem nowe hipotezy.

—

Ravens can croak and owls can hoot,

Penguins just shriek, but aren’t they cute?